Аз съм птица, небе и безкрай

Пак ме гледаш с нескрита омраза.
Пак през стиснати зъби крещиш.
Пак открехваш вратата на ада
и посипваш ме с огън и дим.

Аз пък с вятъра тичам ли, тичам
в надпревара със свойте мечти,
път открия ли в него се скитам
без окови, без мрак и лъжи.

Не, не можеш да стигнеш до мене,
аз съм птица,небе и безкрай,
аз не падам пред зло на колене
и за обич не моля, но знай..

тази чаша, в която не спираш
да наливаш отровата – знай:
неусетно до дъно изпиваш
сам на себе си слагайки край!

0 коментара:

Публикуване на коментар